Το ευαγγέλιο για ασθενείς με εγκεφαλική παράλυση: ρομποτική στερεοτακτική νευροχειρουργική

Εγκεφαλική Παράλυση στα παιδιά

Η εγκεφαλική παράλυση στα παιδιά, γνωστή και ως βρεφική εγκεφαλική παράλυση ή απλά CP, αναφέρεται σε ένα σύνδρομο που χαρακτηρίζεται κυρίως από διαταραχές της κινητικής λειτουργίας στη στάση και την κίνηση, που προκύπτουν από μη προοδευτική εγκεφαλική βλάβη που συμβαίνει εντός ενός μηνός μετά τη γέννηση, όταν ο εγκέφαλος δεν είναι ακόμη πλήρως αναπτηγμένος. Είναι μια συχνή διαταραχή του κεντρικού νευρικού συστήματος στην παιδική ηλικία, με βλάβες που εντοπίζονται κυρίως στον εγκέφαλο και επηρεάζουν τα άκρα. Συχνά συνοδεύεται από διανοητική αναπηρία, επιληψία, ανωμαλίες συμπεριφοράς, ψυχικές διαταραχές, καθώς και συμπτώματα που σχετίζονται με προβλήματα όρασης, ακοής και ομιλίας.

Οι κύριοι παράγοντες που οδηγούν στην εγκεφαλική παράλυση

Έξι κύριες αιτίες εγκεφαλικής παράλυσης: υποξία και ασφυξία, εγκεφαλική βλάβη, αναπτυξιακές διαταραχές, γενετικοί παράγοντες, μητρικοί παράγοντες, αλλαγές εγκυμοσύνης

Παρέμβαση

Το κύριο σύμπτωμα των περισσότερων ασθενών με εγκεφαλική παράλυση είναι η περιορισμένη κινητικότητα. Η πιο πιεστική ανησυχία για τους γονείς των προσβεβλημένων παιδιών είναι πώς θα βοηθήσουν στη φυσική τους αποκατάσταση, επιτρέποντάς τους να επιστρέψουν στο σχολείο και να επανενταχθούν στην κοινωνία το συντομότερο δυνατό. Λοιπόν, πώς μπορούμε να ενισχύσουμε τις κινητικές δεξιότητες των παιδιών με εγκεφαλική παράλυση;

Εκπαίδευση Αποκατάστασης

Η θεραπεία αποκατάστασης της εγκεφαλικής παράλυσης είναι μια μακροχρόνια διαδικασία. Γενικά, τα παιδιά πρέπει να ξεκινούν θεραπεία αποκατάστασης σε ηλικία περίπου 3 μηνών και η συνεχής συνέχιση για περίπου ένα χρόνο συνήθως έχει αξιοσημείωτα αποτελέσματα. Εάν ένα παιδί υποβληθεί σε θεραπεία αποκατάστασης ενός έτους και βιώσει ανακούφιση από τη μυϊκή δυσκαμψία, με στάση βάδισης και ανεξάρτητες κινητικές ικανότητες παρόμοιες με εκείνες των συνομηλίκων του, σημαίνει ότι η θεραπεία αποκατάστασης ήταν σχετικά αποτελεσματική.

Η αντιμετώπιση της εγκεφαλικής παράλυσης απαιτεί ποικίλες μεθόδους. Συνήθως, τα παιδιά κάτω των 2 ετών υποβάλλονται μόνο σε θεραπεία αποκατάστασης. Εάν μετά από ένα χρόνο τα αποτελέσματα είναι μέτρια ή τα συμπτώματα επιδεινωθούν, όπως παράλυση άκρων, αυξημένος μυϊκός τόνος, μυϊκοί σπασμοί ή κινητική δυσλειτουργία, είναι απαραίτητη η έγκαιρη εξέταση της χειρουργικής επέμβασης.

Χειρουργική Θεραπεία

Η στερεοτακτική νευροχειρουργική μπορεί να αντιμετωπίσει ζητήματα παράλυσης άκρων που δεν μπορούν να βελτιωθούν μόνο μέσω της εκπαίδευσης αποκατάστασης. Πολλά παιδιά με σπαστική εγκεφαλική παράλυση συχνά βιώνουν παρατεταμένες περιόδους υψηλής μυϊκής έντασης, που οδηγεί σε βράχυνση των τενόντων και παραμορφώσεις της σύσπασης των αρθρώσεων. Μπορεί συχνά να περπατούν στις μύτες των ποδιών και σε σοβαρές περιπτώσεις, να εμφανίσουν αμφοτερόπλευρη παράλυση των κάτω άκρων ή ημιπληγία. Σε τέτοιες περιπτώσεις, η εστίαση της θεραπείας θα πρέπει να περιλαμβάνει μια ολοκληρωμένη προσέγγιση που θα συνδυάζει τη στερεοτακτική νευροχειρουργική με την αποκατάσταση. Η χειρουργική θεραπεία όχι μόνο βελτιώνει τα συμπτώματα της κινητικής βλάβης, αλλά επίσης θέτει μια γερή βάση για προπόνηση αποκατάστασης. Η μετεγχειρητική αποκατάσταση παγιώνει περαιτέρω τα αποτελέσματα της χειρουργικής επέμβασης, προάγει την αποκατάσταση διαφόρων κινητικών λειτουργιών και τελικά επιτυγχάνει τον μακροπρόθεσμο στόχο της βελτίωσης της ποιότητας ζωής.

Περίπτωση 1

Προεγχειρητική

Υψηλός μυϊκός τόνος και στα δύο κάτω άκρα, ανίκανος να σταθεί ανεξάρτητα, ανίκανος να περπατήσει ανεξάρτητα, αδύναμη δύναμη στη μέση, ασταθής στάση καθίσματος, βάδισμα με ψαλίδα με υποβοήθηση, κάμψη γονάτων, περπάτημα στις μύτες των ποδιών.

Μετεγχειρητική

Ο μυϊκός τόνος των κάτω άκρων μειώθηκε, αυξήθηκε η δύναμη της πλάτης σε σύγκριση με πριν, βελτιώθηκε η σταθερότητα ενώ κάθεστε ανεξάρτητα, κάποια βελτίωση στο περπάτημα στις μύτες των ποδιών.

Περίπτωση 2

Προεγχειρητική

Το παιδί έχει διανοητική αναπηρία, αδύναμη μέση, ανίκανη να σταθεί ή να περπατήσει ανεξάρτητα, υψηλό μυϊκό τόνο στα κάτω άκρα και σφιχτούς μύες προσαγωγών, με αποτέλεσμα ένα βάδισμα με ψαλίδα όταν υποβοηθείται να περπατήσει.

Μετεγχειρητική

Η ευφυΐα έχει βελτιωθεί σε σύγκριση με πριν, ο μυϊκός τόνος έχει μειωθεί και η δύναμη της πλάτης έχει αυξηθεί, τώρα σε θέση να στέκεται ανεξάρτητα για πέντε έως έξι λεπτά.

Περίπτωση 3

Προεγχειρητική

Ο ασθενής δεν μπορεί να περπατήσει ανεξάρτητα, περπατά στις μύτες των ποδιών και με τα δύο πόδια, μπορεί να κρατά ελαφριά αντικείμενα και με τα δύο χέρια και έχει χαμηλή μυϊκή δύναμη.

Μετεγχειρητική

Η δύναμη λαβής και των δύο χεριών είναι ισχυρότερη από πριν. Ο ασθενής μπορεί τώρα να αναποδογυρίσει ανεξάρτητα και να τοποθετήσει και τα δύο πόδια επίπεδη, να κάθεται μόνος του και να σηκώνεται ανεξάρτητα.

Περίπτωση 4

Προεγχειρητική

Αδύναμη δύναμη της πλάτης, υψηλός μυϊκός τόνος και στα δύο κάτω άκρα και όταν υποβοηθούνται να σταθούν, τα κάτω άκρα σταυρώνουν και τα πόδια επικαλύπτονται.

Μετεγχειρητική

Η δύναμη του κάτω μέρους της πλάτης έχει βελτιωθεί ελαφρώς, ο μυϊκός τόνος στα κάτω άκρα έχει μειωθεί κάπως και υπάρχει βελτίωση στο βάδισμα στις μύτες των ποδιών.