သတင်း
ဦးနှောက်သေဝေဒနာရှင်များအတွက် ဧဝံဂေလိတရား- စက်ရုပ် stereotactic အာရုံကြောခွဲစိတ်မှု
ကလေးများတွင် Cerebral Palsy
မွေးကင်းစကလေး ဦးနှောက်ချို့ယွင်းခြင်း သို့မဟုတ် ရိုးရိုး CP ဟုလည်းသိကြသော ကလေးများတွင် ဦးနှောက်ချို့ယွင်းခြင်း သည် မွေးစပြီးတစ်လအတွင်း ဦးနှောက်မပြည့်မီသေးသော လှုပ်ရှားမှုနှင့် လှုပ်ရှားမှုများတွင် မော်တာလုပ်ဆောင်ချက်ချို့ယွင်းမှုဖြင့် လက္ခဏာရပ်ပြသည့် လက္ခဏာစုကို ရည်ညွှန်းသည်။ ဖွံ့ဖြိုးသည်။ ကလေးဘဝတွင် အဖြစ်များသော ဗဟိုအာရုံကြောစနစ်ချို့ယွင်းမှုဖြစ်ပြီး အဓိကအားဖြင့် ဦးနှောက်တွင် ဒဏ်ရာများနှင့် ခြေလက်အင်္ဂါများကို ထိခိုက်စေပါသည်။ မကြာခဏဆိုသလို ဥာဏ်ရည်မသန်စွမ်းမှု၊ ဝက်ရူးပြန်ရောဂါ၊ အပြုအမူပိုင်းဆိုင်ရာ မူမမှန်မှုများ၊ စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာချို့ယွင်းမှုများအပြင် အမြင်အာရုံ၊ အကြားအာရုံနှင့် ဘာသာစကားချို့ယွင်းမှုဆိုင်ရာ လက္ခဏာများနှင့်အတူ ပါသွားတတ်သည်။
Cerebral Palsy ကိုဖြစ်စေသော အဓိကအကြောင်းရင်းများ
ဦးနှောက်ချို့ယွင်းခြင်း၏ အဓိကအကြောင်းအရင်း ခြောက်ချက်- hypoxia နှင့် asphyxia ၊ ဦးနှောက်ဒဏ်ရာ၊ ဖွံ့ဖြိုးမှုဆိုင်ရာချို့ယွင်းချက်များ၊ မျိုးရိုးဗီဇဆိုင်ရာအချက်များ၊ မိခင်ဆိုင်ရာအချက်များ၊ ကိုယ်ဝန်ပြောင်းလဲမှုများ
စွက်ဖက်ခြင်း။
ဦးနှောက်ချို့ယွင်းသော လူနာအများစု၏ အဓိကလက္ခဏာမှာ ရွေ့လျားနိုင်မှုကို ကန့်သတ်ထားသည်။ ထိခိုက်ခံစားရသော ကလေးများ၏ မိဘများအတွက် အစိုးရိမ်ဆုံးမှာ ၎င်းတို့၏ ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာ ပြန်လည်ထူထောင်ရေးတွင် မည်ကဲ့သို့ ကူညီပေးရမည်၊ ကျောင်းပြန်တက်ရန်နှင့် လူ့အဖွဲ့အစည်းသို့ အမြန်ဆုံး ပြန်လည်ပေါင်းစည်းနိုင်စေရေး ဖြစ်သည်။ ဒီတော့ ဦးနှောက်ချို့ယွင်းတဲ့ ကလေးတွေရဲ့ မော်တာစွမ်းရည်ကို ဘယ်လိုမြှင့်တင်နိုင်မလဲ။
ပြန်လည်ထူထောင်ရေးသင်တန်း
ဦးနှောက်ချို့ယွင်းခြင်းကို ပြန်လည်ထူထောင်ရေး ကုသမှုသည် ရေရှည်လုပ်ငန်းစဉ်တစ်ခုဖြစ်သည်။ ယေဘူယျအားဖြင့် ကလေးများသည် အသက် 3 လဝန်းကျင်တွင် ပြန်လည်ထူထောင်ရေးကုထုံးကို စတင်သင့်ပြီး တစ်နှစ်ခန့် တစိုက်မတ်မတ် ဆက်လက်လုပ်ဆောင်ခြင်းသည် အများအားဖြင့် သိသာထင်ရှားသော သက်ရောက်မှုများကို ဖြစ်ပေါ်စေပါသည်။ ကလေးတစ်ဦးသည် ပြန်လည်ထူထောင်ရေးကုထုံးကို တစ်နှစ်ခံယူပြီး လမ်းလျှောက်ခြင်း ကိုယ်ဟန်အနေအထားနှင့် လွတ်လပ်သောလှုပ်ရှားမှုစွမ်းရည်များဖြင့် ကြွက်သားတောင့်တင်းမှုကို သက်သာစေပါက၊ ပြန်လည်ထူထောင်ရေးကုထုံးသည် အတော်လေးထိရောက်ကြောင်း ညွှန်ပြပါသည်။
ဦးနှောက်ချို့ယွင်းခြင်းကို ကုသရန် နည်းလမ်းအမျိုးမျိုး လိုအပ်ပါသည်။ ပုံမှန်အားဖြင့်၊ အသက် 2 နှစ်အောက်ကလေးများသည် ပြန်လည်ထူထောင်ရေးကုထုံးကိုသာ ခံယူကြသည်။ တစ်နှစ်အကြာတွင် ရလဒ်များသည် ပျမ်းမျှ သို့မဟုတ် ခြေလက်သွက်ချာပါဒ၊ ကြွက်သားများတိုးလာခြင်း၊ ကြွက်သားများကျုံ့ထွက်ခြင်း သို့မဟုတ် မော်တာလုပ်ဆောင်မှုဆိုင်ရာ လက္ခဏာများ ပိုမိုဆိုးရွားလာပါက ခွဲစိတ်မှုကို စောစီးစွာ ထည့်သွင်းစဉ်းစားရန် လိုအပ်ပါသည်။
ခွဲစိတ်ကုသခြင်း။
Stereotactic neurosurgery သည် ပြန်လည်ထူထောင်ရေး လေ့ကျင့်မှုဖြင့်သာ ပိုမိုကောင်းမွန်အောင် မလုပ်နိုင်သော ကိုယ်လက်အင်္ဂါ သွက်ချာပါဒ ပြဿနာများကို ဖြေရှင်းနိုင်ပါသည်။ spastic cerebral palsy ရှိသော ကလေးအများစုသည် ကြွက်သားများ တင်းမာမှု ကြာမြင့်စွာ ခံစားရလေ့ရှိပြီး အရွတ်တိုခြင်းနှင့် အဆစ်ကျုံ့ခြင်း ပုံသဏ္ဍာန်များကို ဖြစ်ပေါ်စေပါသည်။ ၎င်းတို့သည် မကြာခဏ ခြေချောင်းများပေါ်တွင် လမ်းလျှောက်နိုင်ပြီး ပြင်းထန်သော အခြေအနေများတွင် ခြေလက်အောက်ပိုင်း သွက်ချာပါဒ သို့မဟုတ် ခြေတစ်ဖျားနှစ်ခွဖြစ်ခြင်းကို ခံစားရနိုင်သည်။ ထိုသို့သောအခြေအနေများတွင်၊ ကုသမှုအာရုံစူးစိုက်မှုသည် stereotactic neurosurgery ပြန်လည်ထူထောင်ရေးနှင့်ပြန်လည်ထူထောင်ရေးပေါင်းစပ်ထားသောပြည့်စုံသောချဉ်းကပ်မှုတစ်ခုပါ ၀ င်သင့်သည်။ ခွဲစိတ်ကုသမှုသည် မော်တာချို့ယွင်းမှုလက္ခဏာများကို ပိုမိုကောင်းမွန်စေရုံသာမက ပြန်လည်ထူထောင်ရေးလေ့ကျင့်မှုများအတွက် ခိုင်မာသောအခြေခံအုတ်မြစ်ချပေးပါသည်။ ခွဲစိတ်ပြီးနောက် ပြန်လည်ထူထောင်ရေးသည် ခွဲစိတ်မှု၏အကျိုးသက်ရောက်မှုများကို ပိုမိုခိုင်မာစေပြီး အမျိုးမျိုးသော မော်တာလုပ်ငန်းဆောင်တာများကို ပြန်လည်ကောင်းမွန်လာစေကာ နောက်ဆုံးတွင် လူနေမှုဘဝတိုးတက်စေရန် ရေရှည်ရည်မှန်းချက်ကို အောင်မြင်စေသည်။
အမှုတွဲ ၁
မခွဲစိတ်မီ
ခြေလက်နှစ်ဖက်စလုံးရှိ ကြွက်သားများ မြင့်မားခြင်း၊ လွတ်လွတ်လပ်လပ် မရပ်တည်နိုင်ခြင်း၊ လွတ်လွတ်လပ်လပ် လမ်းမလျှောက်နိုင်ခြင်း၊ ကျောအောက်ပိုင်း ကြံ့ခိုင်မှု အားနည်းခြင်း၊ မတည်မငြိမ် ထိုင်နေသည့် ကိုယ်ဟန်အနေအထား၊ အကူအညီဖြင့် ကတ်ကြေးဖြင့် လျှောက်သွားခြင်း၊ ဒူးကွေးခြင်း၊ ခြေဖျားထောက်၍ လမ်းလျှောက်ခြင်း၊
ခွဲစိတ်ပြီး
ခြေလက်အောက်ပိုင်း ကြွက်သားလေသံ လျော့နည်းလာကာ ယခင်နှင့် နှိုင်းယှဉ်ပါက နောက်ကျော ကြံ့ခိုင်မှု တိုးလာကာ အမှီအခိုကင်းစွာ ထိုင်နေချိန်တွင် တည်ငြိမ်မှု ပိုမိုကောင်းမွန်လာကာ ခြေဖျားထောက် လမ်းလျှောက်ခြင်းတွင် တိုးတက်မှု အချို့ရှိသည်။
အမှုတွဲ ၂
မခွဲစိတ်မီ
ကလေးတွင် ဥာဏ်ရည်မသန်စွမ်းခြင်း၊ ကျောအောက်ပိုင်းအားနည်းခြင်း၊ အမှီအခိုကင်းစွာ မတ်တပ်မရပ်နိုင်ခြင်း သို့မဟုတ် လမ်းလျှောက်နိုင်ခြင်း ၊ ခြေလက်အင်္ဂါများအောက်ပိုင်းရှိ ကြွက်သားသေံများ နှင့် တင်းကျပ်သော ကြွက်သားများရှိနေသဖြင့် လမ်းလျှောက်ရာတွင် အထောက်အကူဖြစ်စေသောအခါတွင် ခြစ်ရာများပေါက်လာပါသည်။
ခွဲစိတ်ပြီး
အရင်ကထက်စာရင် ဥာဏ်ရည်ပိုကောင်းလာတယ်၊ ကြွက်သားလေသံတွေ လျော့ကျလာပြီး ကျောအောက်ပိုင်း ကြံ့ခိုင်မှုလည်း တိုးလာတယ်၊ အခုတော့ ငါးမိနစ်ကနေ ခြောက်မိနစ်အထိ လွတ်လွတ်လပ်လပ် ရပ်တည်နိုင်လာတယ်။
အမှုတွဲ ၃
မခွဲစိတ်မီ
လူနာသည် လွတ်လွတ်လပ်လပ် လမ်းမလျှောက်နိုင်ဘဲ ခြေနှစ်ဖက်လုံးဖြင့် ခြေဖျားများပေါ်တွင် လမ်းလျှောက်ခြင်း၊ ပေါ့ပါးသော အရာများကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ကိုင်ဆောင်နိုင်ကာ ကြွက်သားများ သန်စွမ်းမှု နည်းပါးသည်။
ခွဲစိတ်ပြီး
လက်နှစ်ဖက်စလုံး၏ ဆုပ်ကိုင်ထားနိုင်မှုသည် ယခင်ကထက် ပိုမိုအားကောင်းလာသည်။ ယခု လူနာသည် လွတ်လွတ်လပ်လပ် လှန်နိုင်ပြီး ခြေနှစ်ချောင်းကို ပြားချပ်ချပ် ထားကာ မတ်တပ်ထရပ်ကာ လွတ်လပ်စွာ မတ်တပ်ရပ်နိုင်သည်။
အမှုတွဲ ၄
မခွဲစိတ်မီ
ကျောအောက်ပိုင်း ကြံ့ခိုင်မှုအားနည်းခြင်း၊ ခြေလက်နှစ်ဖက်လုံးရှိ ကြွက်သားများ မြင့်မားလာပြီး မတ်တပ်ရပ်ရန် ကူညီပေးသည့်အခါတွင် ခြေလက်အောက်ပိုင်းသည် ဖြတ်သွားကာ ခြေဖဝါးချင်း ထပ်နေပါသည်။
ခွဲစိတ်ပြီး
ကျောအောက်ပိုင်း ကြံ့ခိုင်မှု အနည်းငယ် တိုးတက်လာသည်၊ အောက်ခြေလက်အင်္ဂါရှိ ကြွက်သားများ အသံ အနည်းငယ် လျော့ကျသွားပြီး ခြေဖျား ခြေဖျား လမ်းလျှောက်ခြင်းတွင် တိုးတက်မှု ရှိလာပါသည်။