Depresja nie jest „chorobą nieuleczalną” – przypominają eksperci Noulai Medical

Kiedy u Leslie Cheunga zdiagnozowano depresję, powiedział kiedyś swojej siostrze: „Jak mogę mieć depresję? Mam tak wielu ludzi, którzy mnie kochają i jestem taki szczęśliwy. Nie przyznaję się do depresji”. Przed samobójstwem zadawał sobie pytanie: „Nigdy w życiu nie zrobiłem nic złego. Dlaczego tak jest?”

W ostatnich dniach rodzina piosenkarki Coco Lee ogłosiła w mediach społecznościowych, że Coco Lee od kilku lat cierpi na depresję. Po długiej walce z chorobą jej stan gwałtownie się pogorszył i 2 lipca zmarła w domu, a śmierć nastąpiła 5 lipca. Ta wiadomość zasmuciła wielu internautów, a innych zszokowała. Dlaczego ktoś taki jak Coco Lee, postrzegana jako radosna i optymistyczna, również cierpi na depresję?

Większość ludzi ma stereotypy na temat depresji, myśląc, że wszyscy chorzy są ponurzy i niezainteresowani życiem, a wesołe, uśmiechnięte osoby nie mogą mieć depresji. W rzeczywistości depresja ma swoje kryteria diagnostyczne oraz własne wzorce początku i rozwoju. Nie każda osoba z depresją będzie wykazywać stan pesymistyczny i nie należy oceniać wyłącznie na podstawie zewnętrznej osobowości danej osoby. Niektóre osoby cierpiące na depresję cierpią na tzw. „depresję uśmiechu”. Dzieje się tak wtedy, gdy ktoś ukrywa swoje depresyjne uczucia za uśmiechniętą fasadą, wmawiając innym, że jest szczęśliwy. Utrudnia to wykrycie objawów depresji. Takie osoby mogą mieć trudności z otrzymaniem pomocy od innych w odpowiednim czasie, co może prowadzić do izolacji i poczucia braku wsparcia.

Wraz z rozwojem edukacji w zakresie zdrowia psychicznego w ostatnich latach, termin „depresja” nie jest już obcy. Jednakże „depresja” jako choroba nie zyskała takiego zainteresowania i zrozumienia, na jakie zasługuje. Dla wielu osób jest to wciąż trudne do zrozumienia i zaakceptowania. W Internecie zdarzają się nawet przypadki kpin i niewłaściwego użycia tego terminu.

Jak rozpoznać depresję?

„Depresja” to powszechne zaburzenie psychiczne, charakteryzujące się utrzymującym się uczuciem smutku, utratą zainteresowania lub motywacji do zajęć, które wcześniej sprawiały przyjemność, niską samooceną oraz negatywnymi myślami i zachowaniami.

Najważniejszymi przyczynami depresji są brak motywacji i przyjemności. To tak, jakby pociąg tracił paliwo i moc, przez co pacjenci nie byli w stanie utrzymać dotychczasowego trybu życia. W ciężkich przypadkach życie pacjentów ulega stagnacji. Nie tylko tracą zdolność do angażowania się w zaawansowane funkcje społeczne i zawodowe, ale także doświadczają problemów z podstawowymi funkcjami fizjologicznymi, takimi jak jedzenie i spanie. Mogą nawet rozwinąć się objawy psychiczne i mieć myśli samobójcze. Objawy depresji są bardzo zróżnicowane i różnią się indywidualnie, ale ogólnie można je podzielić na następujące kategorie.

01 Obniżony nastrój

Poczucie przygnębienia jest najważniejszym objawem, charakteryzującym się znaczącym i utrzymującym się uczuciem smutku i pesymizmu o różnym nasileniu. Łagodne przypadki mogą powodować melancholię, brak przyjemności i utratę zainteresowania, podczas gdy ciężkie przypadki mogą powodować poczucie rozpaczy, jakby każdy dzień nie miał końca, a nawet mogą rozważać samobójstwo.

02 Upośledzenie funkcji poznawczych

Pacjenci często czują, że ich myślenie zwolniło, ich umysły stały się puste, ich reakcje są powolne i mają trudności z zapamiętywaniem rzeczy. Treść ich myśli jest często negatywna i pesymistyczna. W ciężkich przypadkach pacjenci mogą nawet doświadczać urojeń i innych objawów psychicznych. Na przykład mogą podejrzewać, że cierpią na poważną chorobę z powodu dyskomfortu fizycznego lub mogą doświadczać urojeń dotyczących związków, ubóstwa, prześladowań itp. Niektórzy pacjenci mogą również doświadczać halucynacji, często słuchowych.

03 Zmniejszona wola

Objawia się brakiem woli i motywacji do działania. Na przykład prowadzi powolny tryb życia, niechęć do kontaktów towarzyskich, spędzanie długich okresów samotnie, zaniedbywanie higieny osobistej, a w ciężkich przypadkach brak słów, brak ruchu i odmowa jedzenia.

04 Upośledzenie funkcji poznawczych

Do głównych objawów należą: pogorszenie pamięci, zmniejszona uwaga lub trudności w uczeniu się, ciągłe wspominanie nieszczęśliwych wydarzeń z przeszłości lub ciągłe rozpamiętywanie pesymistycznych myśli.

05 objawy fizyczne

Typowe objawy to zaburzenia snu, zmęczenie, utrata apetytu, utrata masy ciała, zaparcia, ból (w dowolnym miejscu ciała), zmniejszone libido, zaburzenia erekcji, brak miesiączki i dysfunkcja autonomicznego układu nerwowego.

Eksperci przypominają: Depresja nie jest chorobą nieuleczalną.

Profesor Tian Zengmin, główny specjalista ds. zaburzeń neurologicznych w Noulai Medical, podkreślił, że ciężka depresja jest chorobą, a nie tylko przygnębieniem. Nie da się tego rozwiązać po prostu wychodząc z domu lub próbując zachować pozytywne nastawienie. Pogląd, że bycie wesołym i uśmiechniętym może zapobiec depresji, jest błędnym przekonaniem; czasami ludzie mogą po prostu zdecydować się nie wyrażać publicznie swoich negatywnych emocji. Oprócz objawów, takich jak utrzymująca się utrata zainteresowań, wahania nastroju, łatwy płacz i uczucie zmęczenia, objawami depresji mogą być również ból fizyczny, bezsenność, szumy uszne i kołatanie serca. Depresja jako choroba nie jest nieuleczalna. Dzięki fachowej pomocy większość pacjentów może zostać wyleczona i powrócić do normalnego życia. W przypadku pacjentów z ciężką depresją należy najpierw zwrócić się o pomoc do wykwalifikowanego psychiatry, który może dostosować plan leczenia w zależności od stanu pacjenta, łącznie z przyjmowaniem leków, jeśli to konieczne. Jeśli konwencjonalne metody leczenia zawiodą, można rozważyć konsultację z neurochirurgiem funkcjonalnym w celu dalszej oceny, co może potencjalnie prowadzić do zabiegu stereotaktycznego minimalnie inwazyjnego, jeśli zostanie to uznane za stosowne.

Jeśli mamy wokół siebie osobę cierpiącą na depresję, niezwykle ważne jest, aby zrozumieć, jak z nią postępować. Często przyjaciele i rodzina osób chorych na depresję mogą błędnie zrozumieć ich zachowania z powodu braku zrozumienia choroby. Podczas interakcji z osobą cierpiącą na depresję ludzie wokół niej mogą czuć się niepewnie, obawiając się, że mogą nieumyślnie wyrządzić krzywdę. Niezbędne jest okazywanie zrozumienia, szacunku i poczucia, że ​​osoba cierpiąca na depresję stara się ją zrozumieć, gdy zostaje wysłuchana. Uważne słuchanie ma ogromne znaczenie, gdy wspierasz osobę cierpiącą na depresję. Po wysłuchaniu najlepiej nie dodawać osądów, analiz ani obwiniać. Opieka ma kluczowe znaczenie, ponieważ osoby cierpiące na depresję są często delikatne i wymagają opieki i wsparcia. Depresja to złożony stan, mający różne przyczyny i ludzie nie decydują się na nią. Najlepszym sposobem działania jest podejście do sytuacji z troską i miłością oraz poszukiwanie profesjonalnej pomocy. Ważne jest, aby nie obciążać się nadmiernym stresem psychicznym i nie obwiniać się za to, że nie jesteśmy w stanie zapewnić wystarczającej opieki. Systematyczne leczenie wymaga konsultacji z wykwalifikowanymi specjalistami. Psychiatrzy mogą ocenić stan pacjenta i ustalić, czy konieczna jest interwencja lekowa, a także zaplanować odpowiedni plan leczenia. W niektórych ciężkich przypadkach depresji, które nie poddają się leczeniu zachowawczemu, konieczna może być konsultacja z neurochirurgiem funkcjonalnym.