Serebral palsili bir gencin hayallerini gerçekleştirme yolculuğu sayısız insanı gözyaşlarına boğdu

Bir gün bir baba, oğlunu taşıyan elektrikli bisiklete bindi ve Xiamen Üniversitesi'nden bir kabul mektubu olan "ağır" bir paketle geri döndü. Hem baba hem de oğul gülümsedi; biri kahkahayla, diğeri sakinlikle.

Bir gün bir baba, oğlunu taşıyan elektrikli bisiklete bindi ve Xiamen Üniversitesi'nden bir kabul mektubu olan "ağır" bir paketle geri döndü. Hem baba hem de oğul gülümsedi; biri kahkahayla, diğeri sakinlikle.

Kasım 2001'de küçük Yuchen doğdu. Zor doğum nedeniyle beynindeki hipoksiden muzdaripti ve minik vücuduna saatli bomba yerleştirdi. Ailesi onunla titizlikle ilgilendi ama başına gelen felaketin önüne geçemediler. 7 aylıkken Yuchen'e "şiddetli beyin felci" teşhisi konuldu.

O andan itibaren aile meşgul ve çılgına döndü. Yuchen'le birlikte ülkeyi dolaşarak uzun ve zorlu bir tedavi yolculuğuna çıktılar. Yuchen yürüyemiyordu, bu yüzden babası onu gittikleri her yere taşıdı. Oyun arkadaşları olmadığı için babası onun en iyi arkadaşı oldu; onu eğlendiriyor, ayakta durmayı ve yavaş yavaş adım atmayı öğretiyordu. Daha fazla kas atrofisini ve dejenerasyonunu önlemek için, Yuchen her gün yüzlerce rehabilitasyon egzersizi yapmak zorundaydı; her seferinde azami çaba gerektiren basit esneme ve bükme egzersizleri.

Kendi yaşındaki diğer çocuklar doyasıya koşup oynarken, Yuchen yalnızca günlük rehabilitasyon eğitimini yapabiliyordu. Babası onun normal bir çocuk gibi okula gitmesini istiyordu ama bu nasıl kolay olabilirdi ki?

8 yaşındayken yerel ilkokul Yuchen'i kabul etti. Onu sınıfa taşıyan, diğer çocuklar gibi oturmasına izin veren babasıydı. Başlangıçta, bağımsız olarak yürüyememek veya tuvaleti kullanamamak, sürekli gözetim gerektirmek, her okul günü inanılmaz derecede zorlayıcıydı. Kas atrofisi nedeniyle Yuchen'in sağ eli hareketsizdi, bu yüzden dişlerini gıcırdattı ve sol elini defalarca çalıştırdı. Sonunda sadece sol eliyle ustalaşmakla kalmadı, aynı zamanda onunla güzelce yazmayı da öğrendi.

Birinci sınıftan yedinci sınıfa kadar Yuchen'i sınıfa taşıyan kişi babasıydı. Rehabilitasyon eğitimlerine de hiç ara vermedi. Sekizinci sınıfa geldiğinde öğretmenlerinin ve sınıf arkadaşlarının yardımıyla sınıfa girebiliyordu. Dokuzuncu sınıfa geldiğinde duvara tutunarak sınıfa tek başına girebiliyordu. Daha sonra duvara yaslanmadan 100 metre bile yürüyebildi!

Daha önce tuvaleti kullanmanın zorluğu nedeniyle okulda su ve çorba içmekten kaçınmaya çalışıyordu. Sınıf arkadaşlarının ve ebeveynlerinin rızasıyla okul yönetimi, sınıfını özellikle üçüncü kattan tuvaletin yanındaki birinci kata taşıdı. Bu sayede tuvalete kendi başına yürüyebilecekti. Şiddetli serebral palsili bir çocuk olarak, böylesine zor bir eğitim süreciyle karşı karşıya kalan Yuchen ve ailesi, özellikle de her adımın normalden yüz veya bin kat daha zor olması nedeniyle pes etmeyi seçebilirdi. Ancak anne babası ondan vazgeçmeyi hiç düşünmedi, o da kendinden asla vazgeçmedi.

Kader beni acıyla öptü ama ben şarkıyla karşılık verdim! Sonunda kader bu genç adamın yüzüne güldü.

Yuchen'in hikayesi internette yayıldıktan sonra sayısız insanı etkiledi. Onun, kadere boyun eğmeyen, boyun eğmeyen ruhu hepimizin öğrenmesi gereken bir şeydir. Ancak Yuchen'in arkasında ailesi, öğretmenleri ve sınıf arkadaşları da derin saygımızı hak ediyor. Ailesinin desteği ona en büyük güveni verdi.

Bırakın şiddetli serebral palsili bir çocuğu, çocuk yetiştirmenin ne kadar zor olduğunu her ebeveyn bilir. Yardım gören serebral palsili çocuklar arasında Yuchen gibi Duo Duo, Han Han, Meng Meng ve Hao Hao gibi pek çok kişi ve Yuchen'in babası gibi asla vazgeçmeme veya vazgeçmeme inancına bağlı birçok ebeveyn var. . Bu çocuklar tıbbi yardıma giden yolda çeşitli kişi ve olaylarla karşılaşırlar. Yuchen'in okul öğretmenleri gibi bazıları sıcaklık sunarken diğerleri onlara soğuk gözlerle bakıyor. Serebral palsili çocuklar talihsizdir; yaşamak için sıradan insanlardan daha fazla çaba harcamaları gerekiyor. Ancak serebral palsi tedavi edilemez. Zamanında teşhis, aktif tedavi ve rehabilitasyondaki kararlılıkla, serebral palsili birçok çocuk büyük ölçüde iyileşebilir ve hatta sağlıklarına kavuşabilir. Bu nedenle eğer beyin felci olan bir çocuğun ebeveyni iseniz lütfen çocuğunuzdan asla vazgeçmeyin.