Сез мине иң яратучылар

Барыгызга да сәлам, минем исемем Синьцин. Мин Хезедан, һәм миңа 11 яшь. Бу ике карт кеше минем әби-бабай. Бүген мин сезнең белән безнең хикәя белән уртаклашасым килә.

2012 елда мин тудым. Вакытсыз булганга, мин туганнан соң үзем сулый алмадым һәм неонаталь реанимация бүлегенә җибәрелде. Ул вакытта минем әти-әнием, әби-бабайлар барысы да мин исән-сау булырмын һәм инкубатордан тизрәк кайтырмын дип өметләнделәр. Ниһаять, мин аларны ташламадым һәм тарттым.

Көннән-көн мин гаиләмнең кайгыртучанлыгы астында үстем. Тугыз айлык булганда, минем гаиләм минем күзләремнең башка балалардан аерылып торганын күрделәр, шуңа күрә мине хастаханәгә җентекләп тикшерделәр. Бу көн минем өчен бик үзенчәлекле иде, чөнки ул миңа гипоксик церебраль паралич диагнозы куйган көн иде. Бу шулай ук ​​әниемнең мәхәббәтен югалткан көн иде.

Ләкин ярый; әби-бабайлар миңа башкаларга караганда күбрәк мәхәббәт бирделәр. Тормыш бераз тыгыз булса да, мин бик бәхетле.

Авыруым аркасында аякларымның көче җитми, һәм мин үзем йөри алмыйм. Минем әби-бабай мине дәвалау өчен бөтен җиргә алып киттеләр. Өметнең ялтыравыклары булганда, алар мине сынап карарга алып бардылар, көн саен больницалар һәм реабилитация мәктәпләре арасында сәяхәт иттеләр. Еллар дәвамында дәвалау эзләү гаиләнең аз акчаларын бетте, ләкин нәтиҗәләр минималь иде. Бик күп тапкыр йөрергә, ком сумкаларын ыргыту, дуслар белән яшерен эзләү кебек уеннар уйнарга, хәтта үз-үземә торырга гына күз алдыма китердем.

Бәхеткә, әби-бабайлар мине беркайчан да ташламадылар. Алар церебраль паралич белән авыручы балаларга бушлай операция ясаучы җәмәгать иминлеге проекты турында ишеттеләр һәм мине бу турыда күбрәк белергә алып барырга булдылар. Персоналдан җентекләп кертелгәннән соң, безнең өметебез яңадан торгызылды. Минем әби еш кына аның миңа өметләре зур түгел дип әйтә; ул киләчәктә үзем турында кайгырта алырмын дип өметләнә. Шуңа күрә, бу максат өчен, мөмкинлекнең нечкә булуына карамастан, без бөтен мөмкинлекне сынап карыйбыз.

Операция көнне мин бик борчылдым, ләкин әби кулымны тотып мине юатты. Мин әби-бабайлар өчен бар нәрсә; алар миннән дә курыккан булырга тиеш. Моны уйлап, мин бернәрсәдән дә курыкмый идем. Мин яхшы хезмәттәшлек итәргә һәм тиз арада сәламәтләнергә омтылдым, шуңа күрә мин больницадан чыгып мәктәпкә кире кайтыр идем. Мин бик тырышып укырга, үсәргә, әби-бабайлар турында кайгырту өчен акча эшләргә телим.

Операциядән соң өченче көнне, әби миңа караваттан чыгарга булышты, һәм мин гаҗәпләндем, аякларымның һәм билнең яңадан торгызылганын күрдем. Минем әби дә миңа булышу җиңеләйгәнен сизде. Табиблар һәм шәфкать туташлары минем яхшыртуым турында ишетеп бик шатландылар һәм миңа өйдә реабилитация тренинглары белән хезмәттәшлек итәргә киңәш иттеләр, мин моны эшләячәкмен. Тянь бабайга, больницадагы абзыйларга һәм апаларга рәхмәт. Син минем үсеш юлымны яктырттың, һәм мин киләчәккә тәвәккәллек белән карыйм.

Бу Синь Синның хикәясен тәмамлый, ләкин Синь Син һәм аның әби-бабалары тормышы дәвам итә. Син Син Синның барышын күзәтүне дәвам итәрбез.

Шаньдун Кайджин сәламәтлек төркеме, Кытай сәламәтлеген ныгыту фонды һәм Шаньдун инвалидлар федерациясе белән берлектә, "Кояш нурларын уртаклашу - инвалид балалар турында кайгырту" ярдәм проектын һәм церебраль паралич белән авыручы балалар өчен "Яңа Өмет" милли иминлек проектын башлап җибәрде. . Алар операциядән соңгы симптомнарны төрле дәрәҗәдә яхшырту белән, баш мие авырулары булган 1000-дән артык балага уңышлы булыштылар. Бу балаларда интеллектуаль инвалидлык, күрү аномалиясе, эпилепсия булырга мөмкин, һәм шулай ук ​​ишетү һәм сөйләм бозулары, танып белү һәм тәртип аномальлекләре һәм башкалар булырга мөмкин. Ләкин, зинһар, алардан беркайчан да баш тартмагыз. Вакытында ачыклау, эзлекле дәвалау һәм реабилитацияләү белән, церебраль паралич белән авыручы күп балалар сизелерлек яхшырырга һәм хәтта сәламәтлеген кире кайтарырга мөмкин.